بررسی اثر بخشی گروه درمانی براساس رویکرد واقعیت درمانی بر بازسازی باورهای ارتباطی، بهبود راه بردهای مقابله ای و ارتقاء آگاهی از انتظارات زناشویی در زنان شاغل متاهل شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر میزان باورهای ارتباطی، راه برد های مقابله ای و انتظارات زناشویی در زنان شاغل متأهل انجام شد.این پژوهش مطالعه نیمه تجربی به همراه پیش آزمون – پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل است. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 91 نفر کارکنان زن متأهل شهر مشهد بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسش نامه های راه برد های مقابله ای فولکمن و لازاروس و باورهای ارتباطی (rbi) و انتظارات زناشویی امیدوار را تکمیل نمودند.سپس 30 نفر که نمره بالاتری در مقیاس های باورهای ارتباطی، انتطارات زناشویی و راه بردهای مقابله ای هیجان مدار و نمره پایین در مقیاس راه برد مقابله ای مسأله مدار داشته و داوطلب شرکت در کلاس های آموزشی بودند انتخاب شده و در دو گروه 15 نفره آزمایشی و کنترل به طور تصادفی جای گزین شدند و مداخله به شیوه واقعیت درمانی گروهی در 9 جلسه 100 دقیقه ای تنها برای گروه آزمایشی اجرا گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های فراوانی،درصد، میانگین، انحراف معیار، رگرسیون چند گانه به روش هم زمان و تحلیل آماری کوواریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان دهنده بهبود بیشتری در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، در خرده مقیاس های تخریب کنندگی مخالفت، توقع ذهن خوانی از همسر، تغییر ناپذیری همسر وکمال گرایی جنسی از مقیاس باور های ارتباطی وتمامی خرده مقیاس های انتظارات زناشویی بود. هم چنین نتایج نشان داد که مداخله مورد پژوهش، نمره های مقیاس کلی راه برد مقابله ای هیجان مدار و خرده مقیاس گریز- اجتناب آن را کاهش و نمره های مقیاس کلی راه برد مقابله ای مسأله مدار و خرده مقیاس های حل مسئله برنامه ریزی شده وارزیابی مجدد مثبت را افزایش داده است. هم چنین تغییرات ایجاد شده در پی گیری 45 روزه نیز نسبتاً ماندگار بود. نتیجه مدل رگرسیون نیز نشان داد که متغیر پیش بین باورهای ارتباطی متغیر ملاک انتظارات زناشویی و راه برد مقابله هیجان مدار را پیش بینی کرد.